Grazas ao Fondo Galego de Cooperación e
Solidariedade
disfrutamos, xunto cos
compañeiros e compañeiras do cole de Franza ,do grupo A Tropa de Trapo co
espectáculo "Ti tamén contas"
A actividade consistiu en diferentes contacontos,
acompañados de xogos e dinámicas participativas.
TI TAMÉN CONTAS é máis ca un espectáculo de
contos. Hai contos pero tamén hai debate. Porque nós temos cousas que contar,
pero o público tamén.
Arrincamos primeiro cuns contos que porán enriba da mesa
diferentes cuestións. E despois xogaremos a debatir todos e todas a través de
dinámicas activas e participativas.
E de que falaremos?
Entendemos que para a sensibilización sobre a cooperación e
a solidariedade é preciso primeiro unha reflexión sobre o mundo. Comezando polo
mundo que nos rodea, no que a nosa acción é máis directa e tanxible.
Por iso, cos contos, cuestionaremos :
- a abundancia de cousas materiais, os xoguetes que temos,
os que precisamos e os que non usamos,
- a relación entre ter moito é ser feliz, o que pensa a
xente, o que pensan eles
- as consecuencias que ten esta abundancia de cousas para
unha parte do mundo, as consecuencias do traballo en condicións de explotación,
o traballo infantil
- a importancia de axudarse e colaborar para mellorar o
mundo no que vivimos, os efectos das nosas accións sós e en comunidade
Nós poñemos as historias e o público pon as reflexións.
Compartirémolas xogando, entre todos e todas. Porque todos contamos.
Os Contos :
- O home feliz
Nun reino había un príncipe que non era feliz. Enfermou de
tristura e seu pai, o rei, intentouno todo para curalo. O único remedio era
atopar un home feliz, quitarlle a camisa e vestir con ela ao príncipe.
Partiu entón o rei en busca do home máis feliz do reino...
pero, quen podía ser?
Comezou entón unha viaxe cuestionando a felicidade, as
comodidades, o que pensamos que nos fai felices e o que nos fai felices de
verdade.
- A pelota
Ailé xogaba sempre cunha pelota. A súa pelota preferida. Un
invento marabilloso.
Pero un día preguntouse quen sería a mente brillante que
faría esa pelota. Imaxinou que sería alguén moi importante. Pero a realidade
era outra. Noutro país, moito máis pobre có seu, era un neno coma el o que
facía as pelotas. Un neno que nin tan sequera tiña unha das pelotas que
fabricaba.
- Tumbé
Un furacán tropical arrasou coa vila ribeirana de Tumbé e a
xente quedou sen nada. Lonxe dalí, un home cunha avioneta xuntou comida e
medicinas e levounas, pero caeulle unha mochila. E Tumbé quedaba moi lonxe.
Era imposible que a mochila chegase a Tumbé.
Comezou entón para esta mochila unha viaxe de ombreiro en
ombreiro, por terra e por mar, cun vello, cun corvo, cunha sardiña... para
demostrar que, se non nos rendemos, o imposible tamén pode ser posible.
E aínda que pareza imposible, a mochila chegou a Tumbé. Pero
este non era o final da historia...