5 motivos para ler POESÍA
Cinco motivos para ler poesía
1.- A POESÍA É UNHA BARRICADA DE PALABRAS REBELDES que ilumina o
camiño da vida e deita luz sobre o mundo. A poesía non morde, non manca e, aínda
que haxa quen pense o contrario, non é aburrida, nin cursi, nin difícil. E hai moitos
tipos de poesía para que elixamos.
2.- A POESÍA SERVE PARA LER, CANTAR, DISCREPAR, BERRAR, RECITAR,
rapear, musicar, declararse, rebelarse contra o mundo ou unicamente para falar suave
á orella. Tamén é un somnífero para durmir ben, unha pastilla sen química que mellora a saúde e o benestar e aguiza o pensamento. Serve, sobre todo, para explicar as
razóns e as emocións que non veñen no dicionario.
3 .-OS POEMAS SON COMO CAIXAS DE FERRAMENTAS, VALEN PARA TODO:
para sentilos, manosealos, lelos, cheiralos, gardalos nun armario, ensucialos, para
ligar, para poñelos enriba da cabeza, penduralos na parede, limpalos, recortalos, reescribilos, merendalos nun bocadillo de papel, ordenalos, metelos na neveira e lelos coa
cabeza máis fría, ou deixalos sobre a cama para devoralos á noite, clandestinamente,
cando todos se deitaron. A poesía cura enfermidades como a impaciencia, os nervios, os granos da cara, os pés planos, a dor de cabeza, as feridas imprevistas, as dores
de amor, as indixestións, os enfados, a ansiedade e as gripes.
4.- A POESÍA PODE ESTAR NAS COUSAS QUE NOS RODEAN A DIARIO, nas
letras das cancións, no graffiti da parede do barrio, na soidade, no supermercado, nun
sorriso inesperado, na moto, nas causas xustas, no váter, na esperanza, no calexón sen
saída, no mar contaminado, na tristura, no ceo cuberto, no ordenador, nun berro, na
paisaxe, na conversa e nas rúas. Onde ti queiras.
5.- O IMPORTANTE DA POESÍA NON É OBSESIONARSE CON DESCIFRALA
senón saber sentila, gozala e intuíla. Na poesía reconforta sentir a forza das súas palabras, o seu ritmo, a súa musica, a súa sonoridade, as chiscadelas que por veces nos
deslumbran, as imaxes fascinantes que nos ofrece. E tamén os seus enigmas. Poetizarse. En definitiva, facer da poesía un pracer.
Fran Alonso
No hay comentarios:
Publicar un comentario